Eğer Gerçekten Elindeki Tek Gerçeksem, Söylesene Sendeki Beni Yok Etmeye Kimin Gücü Yetebilir?
Eğer Gerçekten Elindeki Tek Gerçeksem, Söylesene Sendeki Beni Yok Etmeye Kimin Gücü Yetebilir?
Üstüne “Bu BENİM” diye yazmak
istediğim insanlar var!…
Ve Ben. Dilek tutmadım hiç.
Hep dua ettim,
Ömrüm ömrüne nasip olsun diye . . !
Eğer Gerçekten Elindeki Tek Gerçeksem,
Söylesene…!
Sendeki Beni Yok Etmeye Kimin Gücü Yetebilir…?
“İşler Zorlaşınca İnsanların Niteliği Ortaya Çıkar;
Kimisi Kollarını Sıvar, Kimisi Burun Kıvırır,
Kimisi hiç acımaz gözünün içine baka baka bir başkasıyla aldatır, Kimisi de Toz Olur…”
Riski bazen kazanmak için, bazen de elindekini
kaybetmemek için alırsın.Hayat böyle işte korkun kadar kaçar,
cesaretin kadar savaşırsın!
Canı çıkana kadar sevmeli insan. Kolay kolay vaz geçmemeli…
Kendin Olabilmek Adına Sarf Ettiğin Aşırı Gayret,
Bazen Seni Sana Buldurmaz.
Ve Yine Unutma Ki…
Herkes İçin Her Şey Olmaya Çabalayan,
KENDİSİ İÇİN HİÇ BİRŞEY OLAMAZ…
Sırf etrafındakiler mutlu olsun diye Kendi mutluluğunu satma…
Aşıklarla başa çıkacak gücün yoksa eğer,
Aşka öyleyse ne diye hayret ediyorsun etme …
“Ya düşlerinin peşine düşmeyi seçersin
Ya da olanları kabullenmeyi.
İyikilerinle güçlenir, keşkelerinle tükenirsin…”
Mutlu Olmaktan Korkan Birini Aşka İkna Edemezsin…
“Benden sonra kime ne kadar “CANIM.” Dersen
Bir O kadar CANIN yansın.”
Derleme
130.035 Okuma
SEVGİLİYE AÇIK MEKTUP
Ey Yar!
Hangi özlem yarası, içimdeki sensizlik kadar büyüktür? Hangi
hicran türküsü, bu destanın öyküsünü haykırabilir? Hangi dünya böylesi
bir hayalin kurgusunu sağlayabilir? Sana akan ve senleşen benliğimin
hangi çırpınışı ruhumun meftunluğunu anlatabilir?
Ey Yar!
Gönlüm gönlüne, ruhum ruhuna, benliğim benliğine meftun. Aklım
avare; inliyorum sen diye. Bir hicran çölünün ortasında kurumuşum. Bir
hasret yangınında ben, her gece kül olmuşum. Yok bu dertten kurtuluşum.
Pelerinler altında zapt edilen köle miyim, olmayacak mı benim özgürlük
muştum? Doruklarda kovulan garip ben miyim? Kaderin şaşkın bekçisi,
yazgısının hırçın isyankarı, varoluşunu yokluğa bağlayan meczup muyum?
Ey Yar!
Dağları delmiş birisi, ne gam! İçimde sensizlikten oluşan Kaf Dağı’nı
un ufak eylemişim. Ben bu dünyaya seninle gelmişim, seninle gideceğim.
Seni bulana dek sensiz yaşamışım da anlamışım; aslında ben hiç
yaşamamışım. Varlığın dağılan bütünlüğü olmuşum da; senden sonra bir
daha hiç birleşememişim. Her zerrem sana ait, her aidiyetim seninle
anlamlı kılınmış. Varlık dünyamın, dünya gözü ile görülemeyen
tamamlayıcısı olmuşsun. Tanımlanamayan… Tanıma ihtiyaç duymayan…
Yıllarca aradığım kayıp parçamı bulmuşum.
Ey Yar!
Hicranın ateşi ile içimdeki çöllerdeyim. Ben şu kainatta bir pul kadar
değerdeyim. Ama yine de bu aşk ile kainata meydan okuyan avareyim. Öyle
ki; ben sendeyim. İşte bu yüzden her yerdeyim. Öyle ki; ben sendeyim. Ve
tam da bu yüzden aslında hiçbir yerdeyim. Yoo! Ben, ben değilim; ben
senim!
Ey Yar!
Kulaklarıma fısıldayan rüzgar sen misin? Her gece rüyalarımda ruhumdan
öpen peri misin? Ben bu aşkın uslanmaz esiriyim. Şu cehennem çukurundan
çekip alır mı beni sesin? Vurulmuşum bahtıma hemhal olan bakışına.
Şaşırmışım su olmayıp su gibi kokuşuna. İtirazsız kapılmışım beni
aşkınla boğuşuna.
Ey Yar!
Kelimeler kamçı olmuş beynimde. Zerren, zerreme dönüşmüş tenimde. Ben
ilk kez vurulduğumda saçının bir tek telinde, kainat titremişti o an
gözlerimde. Yokluktaki suskunluğun sırrıdır Aşk, sebebidir. Bir
suskunluğumun her suskunluğa gark oluşusun sen. Bunca yük ile, bunca
fırtına ile dudaklarımı nasıl açayım ben? Hicranın ateşini tarif edecek
kelime yok ki konuşmaya kalkayım. Ben bu sevda ile önce yok olup sonra
yeniden var olayım.
Ey Yar!
Sonu ile başlangıcı arasında fark olmayanım ben. Rüyadan rüyaya seninle
pervaz edenim ben. Duaların orta yerine dikilen ruhun aşk oluşuyla
yanmışım ben. Teninde yangınları kavuran yangınım ben. Senim ben. Hiçbir
kelimeye aman vermeyecek kadar suskun olan, hiçbir suskunluğa seni
kurban etmeyecek kadar gözü karayım ben.
Ey Yar! El-aman, el-aman! İçimde dönüyor devran…
“Hangi özlem yarası, içimdeki sensizlik kadar büyüktür?”Duygudaşlığın ortak nişanesi, betimlemelerle yüklü dizelerinizin devamını diliyorum.
Şunu gördüm ki; Allah kimsenin ağlayarak kaybettiğini, kimseye gülerek kazandırmıyor.
K. Tazeoğlu – BUKRE
Ben, senin doğrundum sevgili. Ötekiler gelip geçerdi. Sen doğru olanı değil, geçerli olanı seçtin. Terk etmek kazanan olmaya yeter zannettin.
BUKRE