Kahraman Tazeoğlu Bukre Sözleri
10 Ekim 2013 | 
Yazar: Kahraman Tazeoğlu Bukre Sözleri
“Üzgün olmaktan öteydi duyguları ama ölüme de bir o kadar uzaktı. Eksik, yitik ve sahipsiz gibiydi. Öylece kalakalmıştı bir hiç gibi. Akşamdı. Hüzünlüydü. Hüznü seviliyor sandığından değil, sevilmediğine yandığındandı…”
— Bukre kitabından
Eğer yaşayacaksam çok güçlü bir aşk yaşamalıyım ya da hiç yaşamamalıyım. İhanet güçsüz aşkları sever çünkü…”
— Bukre kitabından
Üzgün ve nefret yüklüydü Bukre. Gözlerindeki öfkeyi saklamadan, “Üzgünüm…” dedi ona. “Ama beni bu hale getirdiğin için değil; seni hak ettiğin hale sokamadığım için!” Fildişinden inşa ettiği aşk şimdi çürümenin tarihini yazan bir ahşaptı. Bukre ağlıyordu. Hiç konuşmadan yürüyorlardı. Akşamdı. Hiçbir şeyin yolunda gitmediği bir yoldaydı. “Bir öykünün sonuymuşum meğer; daha girişinde kandırmışlar beni” diye söylendi kendi kendine ve sustu. Artık sonun sonuna gelmişti. Yürüdükçe susuyorlardı, sustukça daha ağır yürüyorlardı. Sevdiği adam dayanamayıp, “Neden susuyorsun?” diye sordu. Bakışlarını kaldırımdan ayırmadan konuştu Bukre. “Neden mi susuyorum?” dedi ve durdu. Kafasını kaldırdı, sevdiği adamın gözlerine son kez baktı. Geri geri bir iki adım attı ve yaşanan sonun son sorusunu sordu. “Ya anlamazsan?’
Bukre, artık cümleler değil, sessizlikler kuruyordu…
ktazeoglu.com sitesinden alıntıdır. Sayın Kahraman Tazeoğlu’nun Çok büyük hayranlarından birisi olarak böylesine usta bir yazarın yazılarını, sözlerini ve şiirlerini paylaşmaktan gurur duyuyorum Saygılarımla…
0 Okuma
Unutmak, sadece onu unutmak olsaydı belki daha kolaydı işiniz. Ama unutmak onunla gelenleri de onunla birlikte göndermek zorunda kalmak olduğu için bu kadar zor geliyordur size. İnsan nelere alışmaz ki? Bu kadar çok sevmenin karşı tarafa ağır gelen yükü size ödettiriliyordur. Ve bu tür hatalar insana sevmemeyi değil, nasıl sevmesi gerektiğini öğretiyordur. Sonunda hayat bize gidenlerin niçin dönmediğiyle değil, neden gittiğiyle ilgilenmemiz gerektiğini öğretir. Belki kader bir gün karşınıza teninize dokunmadan ruhunuzu okşayabilen birini çıkarır.
Kirletilmiş bir ilişkiyi, bir tek ayrılık temizler. (Bukre)
Kahraman Tazeoğlu Yeni Kitabı Bukre
“Üzgün olmaktan öteydi duyguları ama ölüme de bir o kadar uzaktı. Eksik, yitik ve sahipsiz gibiydi. Öylece kalakalmıştı bir hiç gibi. Akşamdı. Hüzünlüydü. Hüznü seviliyor sandığından değil, sevilmediğine yandığındandı…”
Kendi
durağını şaşırmış bir otobüs gibiydi kalbi. Akşam dı. Ve akşam,
ağlamak için iyi bir sebepti. Kızıyordu Bukre her şeye, herkese. En çok
da kendine… Hayat ne garipti. İnanmadan güldüğümüz bir şaka gibiydi.
Bukre, karşılıksız sevmişti ve bunun karşılığı,
karşılık alamamak olmuştu. Ama olsundu. O sevilmemeye de razıydı
severken… O hep öyle severdi zaten… Tek hazmedemediği, sonraya
ertelendiği halde gocunmadan beklerken aldatılmaktı! Alçaklık hiç bu
kadar yükselmemişti. Gizlice aldatılmıştı. Aldatmanın aleni olanı mı
olurdu sanki? Çiğnenmişti o, üzerine basılmadan…
şimdi artık aynı şiirin farklı satırlarıyız…
benım için bukre düştüğünde dizinin kanadıgını fark etmeyecek kadar asil bır sabır,aynı zamanda mutluluktan konuşamayıp kelimelerin boğazına dızeılmesı gıbı eşsiz bir aşk la yazılmış bır öz geöçmiş demek her sayfasında her satırında ılıklerime kadar aşk ı hıssettım …..teşekkürler sayın tazeoğlu
Bazen sıkılıyoruz. Yani çoğu zaman. Aslında genelde sıkılıyoruz. Evet sıkılıyoruz, belki de limondan daha çok…
Aynı dili konuşup hiçbir şey anlatamamaktansa, susup anlaşılmayı beklemek daha iyidir.
Giden bir kere gider ama çok sevmişsen eğer, sen o gidişi her hatırladığında yeniden terk edilirsin.
Bukre
Soruyorum sana; içinden atamadığın hangi aşkın artığıydım? Kimin intikamı benden alındı? Ömrünün kaçıncı aşkında bana gelmiştin ve hangi durakta inecektin? Ellerin bendeyken kalbin kimdeydi…?
Kahraman Tazeoğlu – BUKRE
Garip bir denge bu… Unutarak yaşanmıyor, ölmeden de unutulmuyor!
BUKRE
Sana verdiklerime üzülmedim de benden çaldıkların içime oturuyor.
BUKRE
Paylaşılan değil, saklanan acı daha derindir. Sakın kendine yalanlar söyleyip, acılar içinde kıvranma. İçine saklandığın yalanlar solunca hiçbir gerçek seni kabul etmez.
BUKRE
“Biz kaybedenleriz. Bizde şans yüzümüze gülmez. Bizde şans arkamızdan güler. Hep nereye gittiğimizi sorarlar; neden kaçtığımızı kimse bilmez. Bizi ya sevmezler, ya sevmezden gelirler…”
Kahraman Tazeoğlu – BUKRE
Sevmek zor iş, ne maaşı var ne sigortası, Bir ayrıIığı var bir de gözyaşı…
çok güzel bir aşk gerçekten sanki yaşadıklarını bende yaşamış gibi hissettim tebrik ederim. başarılarınızın devamını dilerim.
çok güzel bir kitap okudum ve okuyarak yaşadıklarımı anladım sözleri o kadar büyüleyiciki yaşamdan bir parça gibi sanki kitabı okuyarak aklımda hep ovardı ve hep öle kalacktıı aşkımı bakın aşkımızı demiyorum aşkımı yine derinden tazeledim
birini sevmek için karşılık beklemem ki, zaten sevdigim hiçbir şarkı da benim için bestelenmedi…
hayatmımı çalan hayatsz kalsın.
“Aslında acılar hiç geçmiyor, yeni acılar gelince o meşgaleyle eskilere ara veriliyor.”
Unutma, ben senin kanayan vicdanınım!
Kime sarılsan, biraz daha sızlarım…
Gidenin arkasından nokta bırakki gelen büyük harfle başlasın.
Garip bir denge bu… Unutarak yaşanmıyor, ölmeden de unutulmuyor
anlamıyorum artık duygularımı nasıl olurda içimdeki sevgi nefrete dönüşür ? bilmiyorum unuttummu onu yoksa bir inat uğruna alışıtormuyum dedim ya bende amlamıyorum kendimi ama şunu çok ii biliyorum henüz içimde tarifi olmayan bir acı var …..
guzel hatta muthış bı kıtap herkez mutlaka okumalı b de hatip askım senı cok sevıyorum unutma
tebrik ederim her satırı mükemmel elinize yorumunuza dilinize yüreğinize düşüncenize sağlık devam serisini hayranınız olarak bekliyorum 😉 can asandaş
aşkk cilden cıkmış bir yara
bir kitabın bu kadar mı ruhu olur ….
bukitabı mutlaka okumalısınız elinizden bırakamayacaksınız
o kadar güzel bir kitap ki yazanın elerine sağlık
Beni sevmediğin belliydi zaten.ne zaman zor anlarım olur ortalıkta olmazdın.arkama dönmeye korkardım.bilirdim ki dönsem yoksun.hafif maddeler gibi sözlerinde hafifti.ruhuma dokunmaz.çarpmadan geçip giderdi. beni sevmediğin belliydi zaten.ruhsuz sevişmelerimiz de yalancı mutlulukların bana bir cenazeye dokunuş hissini yaşatırdı.ürperirdim.ama bende bu oyunu oynardım.hayat bazen insana kumar oynar. bende oynadım.ama pişti oldum galiba.kendimi anlatmak istedim sana ama boşaymış. senin beni anlamak gibi bir niyetin yokmuş? sen bende görmek istediklerini gördün.bana ait olan şeyleri değil.beni anlamadın ya ona yanıyorum.sen aşkımıza saygı duymadın ki hiçe saydın hep.sadece kendini düşündün. sen hiç bilmedin ki sevgi nedir? ey sevgili.dünyana geri dön.yoksa boş yaşıyorsun bu hayatta?
Eskiden benim olan ellerin,şimdi neden ELLERIN?:(
orhan eyer bu siteye girersen benimle çıkarmısın
harika daha çok yazmanızı ıstıyorum…
Seni çok seviyorum mehmet can bana bir şans daha verirmisin
Sevmenin Bedeli Acı Çekmekmiş Öğrettin Sevgilim Canın Sağ Olsun.. 🙁