Kahraman Tazeoğlu Kıyısızlar Kitap Sözleri
Kahraman Tazeoğlu Kıyısızlar Kitap Sözleri
“Kimi Yaralar Kapanır ‘İzi’ kalır, Kimi Yaralar Kapanır ‘Sızı’ kalır.”
KIYISIZLAR, Kaybedenlerin ve yalnızların kitabıdır. Ve her kaybedenin
mutlaka söylemek istediği son bir sözü vardır. İşte o sözler, “Katilime
Mektuplar” olarak yer alıyor kitapta… Hikâyeleri okurken, satırlar
arasında bir o yana, bir bu yana
savrulacaksınız. Katiline âşık
olduğu için kaybetmeye mahkûm olan insanların hüznüne, isyanına, içsel
sorgularına, çelişkilerine ve nasıl tutunamadıklarına şahitlik
edeceksiniz.
Son yıllarda kendine has bir okuyucu kitlesi
yaratıp, bu alanda bir fenomen haline gelen Kahraman Tazeoğlu,
KIYISIZLAR’la okuyucusuna yeni bir “Yara” sunuyor ve şöyle diyor: “Kimi
yaralar kapanır ‘İzi’ kalır, kimi yaralar kapanır ‘Sızı’ kalır.”
Kahraman Tazeoğlu – Kıyısızlar Kitabından
Ayrılıkta vardı aşkın içinde. Her şey gibi…
Çok seven de az seven de
bir gün giderdi Herkes gibi.
Hayat Bana Birşey Daha Öğretti;
aşk her şeydir ama her şey Aşk değildi…
Kahraman Tazeoğlu – Kıyısızlar Kitabından
46.337 Okuma
Gitmeye Cesaretsizim, Kalmaya Yorgun…
Kahraman Tazeoğlu Yeni Kitabı Kıyısızlar’ın Sözleri
Aşk, karşındakinin gözlerinde sadece senin görebildiğin bir ışığa kapılmaktır.
Kahraman Tazeoğlu – Kıyısızlar
“Aşktan korksaydık, Acısına razı olmazdık…”
Kahraman Tazeoğlu (Kıyısızlar) Kitap Sözleri
…/ İşin içinden çıkamıyorsan sende benim gibi üzerinden bir kez daha geç.
Önemli değil, değerli olmayı seç.
Kahraman Tazeoğlu Yeni Kitap “KIYISIZLAR”DAN…
Eğer bir gün geri dönecek olursan
Sana söz veriyorum,
Bıraktığın değil,
Bulacağın yerde olacağım…
Kıyısızlar – Kahraman Tazeoğlu
Kalır gibi gidişlerini izledim önce sonra gider gibi kalışlarını…Ve anladım ki ne sen gidebiliyorsun ne ben kalabiliyorum. Öyle bir hayat yaşıyoruz ki şimdi; ağlamak gülmenin mahkumugülmek ağlamanın gardiyanı gibi sanki… Ve anladım ki ne seninle ağlayabiliyorum ne de sensiz gülebiliyorum. Belki de sen aşka aşıktın ben üstüme alındım bilmiyorum. Bir gün gerçekten seni terk edebilecek miyim onu da bilmiyorum. Üzerine sinen benin kokusunu duymadan yaşayabilecek misin?.. Çünkü senden geriye sadece sen kalana dek terk edilmiş olmuyorsun. İnsan yaşadığı anın değerini yaşadıklarından ötürü değil neler yaşayacağını bilmediğinden ötürü bilmez. Seni çok seviyorum; bir gün seni terk etme gücümü kendimde bulup bulamayacağımı bilmeye bilmeye… Anlıyor musun? Gel “biz” olalım demek kolay… Benimle hiç olur musun?-Kahraman Tazeoğlu-Bambaşka.
– Hep mutlusun. Bir gün seni terk edeceğimi düşünmüyor musun?
– Ah katilim; onu düşünseydim, mutlu olabilir miydim?
Kahraman Tazeoğlu “KIYISIZLAR” kitabından…
Ben seni gitme diye sana yalanlar söyleyecek
kadar çok sevdim. Ama gel gör ki bir ilişkiyi en çabuk, bitmesin diye
söylenen yalanlar bitirirmiş.
Bitti ve gittin….
” Kahraman Tazeoğlu – Kıyısızlar ”
Ayrılıkta vardı aşkın içinde. Herşey gibi… Çok sevende az sevende bir gün giderdi Herkes gibi..
Kahraman Tazeoğlu – Kıyısızlar Kitabından..
“Aşk acısı kalpte oluşuyor ama asıl yarayı ruh alıyor.”
Kahraman Tazeoğlu / Kıyısızlar
Ne kalbim kaldı kırılmadık, ne aklım kaldı
çalınmadık. Ne anlayabiliyorum, ne de hissedebiliyorum. Çünkü anlamak
beynin, hissetmek kalbin işidir.
” Kahraman Tazeoğlu – Kıyısızlar ”
En büyük yanılgım neydi biliyor musun? Sen bir acıymışsın ama ben seni aşk sanmışım…
” Kahraman Tazeoğlu – Kıyısızlar ”
bugün sevip yarın unutacak kadar degil… Beyaza bulanıp yok olacak kadar sevdim seni sevgilim DERDAMM
“Kimi yaralar kapanır ‘İzi’ kalır, kimi yaralar kapanır ‘Sızı’ kalır.”
KIYISIZLAR, Kaybedenlerin ve yalnızların kitabıdır. Ve her kaybedenin
mutlaka söylemek istediği son bir sözü vardır. İşte o sözler, “Katilime
Mektuplar” olarak yer alıyor kitapta… Hikâyeleri okurken, satırlar
arasında bir o yana, bir bu yana
savrulacaksınız. Katiline âşık
olduğu için kaybetmeye mahkûm olan insanların hüznüne, isyanına, içsel
sorgularına, çelişkilerine ve nasıl tutunamadıklarına şahitlik
edeceksiniz.
Son yıllarda kendine has bir okuyucu kitlesi
yaratıp, bu alanda bir fenomen haline gelen Kahraman Tazeoğlu,
KIYISIZLAR’la okuyucusuna yeni bir “Yara” sunuyor ve şöyle diyor: “Kimi
yaralar kapanır ‘İzi’ kalır, kimi yaralar kapanır ‘Sızı’ kalır.”
Kahraman Tazeoğlu – Kıyısızlar Kitabından
Ne zaman birini sevmeye kalksam, kalktığım gibi oturuyorum nefes nefese.
Ve ne zaman uyumaya çalışsam, dışarıdaki çocukların kahkahaları gibi uyandırıyor, o sessizce söyleyip gittiğin elveda.
…Uykularımı da alıp götürdün ya, ölsem unutmam seni…
Kahraman Tazeoğlu Kıyısızlar
…/Senden sonra hala sevebiliyorum
Yokluğunun sızıları da azaldı
Tüm yaralarım iyileşti
Yalnızca seninkinin izi kaldı…
KIYISIZLAR
“Biz birbirimizi yaralarından tanırız.
Acılarımızı gülümseyerek sararız.
Adamın halinden adam anlar.
Bak kimsem yok,herkesim çok.
Gel de benim herşeyim ol…”
Kahraman TAZEOĞLU – KIYISIZLAR
“Üvey kalplerde doğmuş piç aşklar büyütmek yerine,
gerçek kalplerde doğmadan ölmüş sevdalar göm gözlerine.”
Kahraman TAZEOĞLU – KIYISIZLAR
Zaten ne kalacaktı ki sana;
kalpten silinmenin, kağıttan silinmek kadar kolay olduğu bir dünyada…”
Kahraman TAZEOĞLU -KIYISIZLAR
Dün bugünsüzlükten, bugün yarınsızlıktan, yarın sensizlikten sorumlu.
Kahraman Tazeoğlu ~ Kıyısızlar ~
Varlığım değerini yokluğumla anlayanlar; artık çok geç sizin için.
Kahraman Tazeoğlu – Kıyısızlar
Dünya, mutsuzluğunun bile farkında olmayan
insanlarla dolu. Ya ben de onlardan olsaydım? Şükür halime. Ölümden bile
korkmuyorum artık. Çünkü ölüm bir kez, ölüm korkusu her gün öldürür
insanı.
Kahraman Tazeoğlu – Kıyısızlar
Elbet birileri girecek hayatıma.
Elbet birileri gelip beni sevdiğini söyleyecek senden sonra…
Ama ben buna ne kadar inanabileceğim?
İnancımı kaybetmek, seni kaybetmekten daha acı.
Kahraman Tazeoğlu – KIYISIZLAR
Seni benden kim aldı bu denli çabuk? Beni
kimin için terk ettin katilim? Yine de içimde bir his var döneceğine
dair. Bunu iyi biliyorum. Bilmediğim şey; o dönüşün benim çağrımla mı,
yoksa uğruma terk ettiğin kişinin vedasıyla mı olacağı… Söyle! Gelişin
kimin git’inden ötürü olacak? Unutma katilim, geç yağan yağmurlar,
hayat vermez kurumuş çiçeklere.
Kahraman Tazeoğlu – KIYISIZLAR
Ne inceldiğim yerden kopabildim,
Ne de oraya sıkıca tutunabildim.
Giden rolü biçilmişti ömrüme,
Gönderilen olduğumu hiç Bilmeyeyim diye…
Kahraman Tazeoğlu – Kıyısızlar
Ben aşkı, kıracağını bile bile kalbini sevdiğine vermek ve bundan hiç gocunmamak olarak bilirim…
Kahraman Tazeoğlu – Kıyısızlar
Yine de adını anmadan özlüyorum seni katilim.
Beni sırtımdan bıçaklamış olsan da… Bu kan hep akacak, durmayacak,
duramaz…
Çünkü yarası sırtında olan, kendi yarasını saramaz…
Kahraman Tazeoğlu – Kıyısızlar
Ben sana şiir yazmadım, bütün şiirlerimi senden topladım. Yol Bildim de gözlerini, o yolda yürümeyi beceremedim. Çok tökezledim tökezlemesine de… Öldüm öldüm düşmedim yinede… Senin ışığın zayıf değildi, benim karanlığım çoktu. Bir beyaz yalan bile söylemeye gerek duymadan gidenler gördüm. Ama senin gerçeklerin kadar dilimi yakan yoktu. Çok Ağladım, çok. Gözyaşı aşkın suyudur, dediler. İnandım. Sustum. Kurudum. Beni Unuttuğun her gecede gittim de senden, İçinde ”AŞK” geçen her hecede senden durdum.
Biliyorum gitmeyi istediğinden değil bu gidiş,
Kalmayı beceremediğinden di…
Kahraman Tazeoğlu – Kıyısızlar
Ben seni bir silahın jarjüründe buluşan iki soğuk mermi gibi,Ve katiller kurban arasındaki o bir kaç saniye telaşla sevdim.
Şimdi öyle uzağız ki birbirimizden, biliyorum
zamanla bizi ayrılığa düşüren sebepler unutulacak. Bende eksik
gördüklerin, güzel gördüklerinin gölgesinde kalacak. Sen yine de eksik
yanlarımı silerek hatırlama beni. Özleyeceksen hatalarımla, eksiklerimle
birlikte özle. Onlar değil miydi zaten severken göz ardı ettiğin,
giderken bir bıçak gibi bana çektiğin…
Kahraman Tazeoğlu ”kıyısızlar”
Her gece gittiğin O yerde bende bulamadıklarını mı buluyorsun…
Ne giden gelir, ne kalan vazgeçer beklemekten. Sen hangi aşkın yalanıydın ki bu kadar Acımasızca gittin Benden…?
Kahraman Tazeoğlu/Kıyısızlar
Kalbimi çal diye kapısını aralarken ben,
Sen kapıyı çalıp, Kalbimi Açık Bıraktın.
Söyle, neden hoş gelmedin de güle güle gittin…∞?
Sevmek için neden aranır da, o neden bulunduktan sonra niçin her şey zorlaşır? Ad koymak. adını koymak basitleştirir mi ki cümleleri.. bir insan sevmek için mi sevilir.. sadece doğruları bulunduğundamı senindir. Ozaman mı seviyorum dersin. Yanlışlarını gördüğünde bırakmak sırtını dönmek midir sevmek.. seviyorum demek bu demek midir? Bu düpedüz çıkar ilişkisidir.. sevginin karşılığını beklemek. Fa…zlasını beklemek hele bir de sen yapamazken başkasından beklemek bencilce! Başkalarının hayatına laf söylemek için mükemmel olmak gerekir. Her şeyi doğru yapıp da başkalarına yön göstermek gerekir. Öyle misin ? mükemmel misin ? aşktan anladığın sevgiden anladığın karşılık beklemekse herşey de, hayır mükemmel değilsin. Her kes bilir mükemmel olmadığını ama nedense mükemmel olan aranır.. ve birde masumiyet..Masumiyet en güzel duygudur evet ama ne sende var nede bende.. peki ama nerde? masumiyet küçük bir çocuğun gülüşün de saklıdır o büyüdükçe kaybolan.. büyüdükçe biz de kaybettik.. yerine geri koyamadığımız tek şeydi belkide, sadece çocukluğumuz da sahip olduğumuz masumiyetimiz.. ne kadar büyüsekte vazgecemediğimiz çocukluklarımızda vardı elbette. Ve belkide gerceği yansıtan tek duygularımız onlardı kimisine saçma gelebilen.. zaman zaman değişti korkularımız.. sobelenmekten korkarken insan kaybetmekten korkar olduk. Sonra kaybettiklerimizin yerinin boş kalacağından korktuk.. zaman geçtikçe onu da değiştirdik.. sevmekten korkar olduk, sevdiğimizi söylemekten korkar olduk… boşa değildi elbette bu korkularımız. Herkesin korkmak için bi nedeni vardı.. kimi haklı kimi haksız… anlamadığım anlayamadığım şu ki; herkes kaybetmekten korkuyor ama ne gururları izin veriyor gideni durdurmaya.. ne de cesaretleri yetiyor sevdiğini haykırmaya.. yani demek istediğim o ki kaybetmemeye çalışmıyoruz kaybediyoruz… en sinir bozucu olan da dönüp bunlara hayat demek. Hayat diyip geçebilmek.. şimdi sorsan herhangi bi delikanlıya dönüp derki sana ”bana istemediğim bişeyi kimse yaptıramaz..” neden vazgeçmek zorunda kalınır ozaman. yani istemiyosan, bunu kim yaptırabilir sana? Hangi güç, hangi kuvvet.. tamam hadi herşeyiii geçtim yaşanmışlıkları bilmediğim için.. seni yeterince tanımadığım için.. rengini bilmediğim için.. şuna cevap verin en azından! Seviyorum diyip peşinden koşarsınız o sevmese bile içiniz de beslersiniz sevgiyi de peki seviyorum diyene neden susarsınız.. sevse yeter denen cümleleri kurarsınızda neden yetmez? Sorsak hiçbiriniz aynı değilsiniz kimseye benzemezsiniz.. farklı görmemize de izin vermezsiniz ki, iyi bi düşüncemiz olsa yaptıklarınızla onu da yok edersiniz.. ama ne yaparsanız yapın değiştiremeyeceğiniz bir fark var aranızda belki sizin bile bilmediğiniz. Ne mi? Söylememm.. sonra onuda yalanlarınıza katarsınız belki.. aslında cevabı okadar kolay ki, çoğu insan tarafından önemsiz de görülebilir bu cevap.. ama benim için sevmeme bile neden olabilir.. tek emin olduğum şey, ne olursa olsun her insan sevmeyi ve sevilmeyi hakeder.. kiminin eline bu şans çoğu kez geçerken kimine hiç uğramaz.. beklemeyi bilmek gerekir.. hepimizde istiyoruz ki kalbimizin tek bir sahibi olsun, onu kırmayan, incitmeyen, aldatmayan, ağlatmayan… bunu isterken, istediğiniz kişi gibi olmaya çalışın, kırmayın incitmeyin, aldatmayın, ağlatmayın…Yanlışlar ve yanılgılar.. bunlar hep var olacak şeyler.. ne zamana kadar erteleyeceksiniz ki sevgiyi.. geldimi git diyemezsinizki. Zaten git diyincede gitmezki.. Eğer git dediğinde gidebiliyorsa sevgin, boşverebiliyorsan geceleri, ellerin uzanmıyorsa telefona, dilin anmıyorsa adımı, huzurla yatabiliyorsan kafanı yastığa koyduğunda, hissetmiyorsan yokluğumu, ozaman bırak gitsin… gözlerin istediğim gibi bakmayacaksa eğer..bir merhabayla başlattığını, benim kelimelere sığdıramadığımı bi ”haşçakal” a sığdır gitsin..
ne bekleyebilirim ki senden.. daha ne verebilirsin ki
Kimse aradığını bulamadı aşkta. Ya, yarım kaldık ikimize, ya fazla geldik birimize. Âşık olmak istediklerimizle âşık olduklarımız birbirini tutmadı. Kimimiz olanla yetindi, kimimiz yetinemedi kendi yalnızlığıyla bile… Biraz da cesaretti aslında aşk. Gözünü budaktan sakınmamaktı. Ve kabullenmekti olanı da, olmayacak olanı da…KIYISIZLAR KİTABINDAN…
Zaman geçirmekle,
Zamanın içinden geçmek aynı şey değildir.
Kıyısızlar / Kahraman Tazeoğlu
Umarım aldığın karar seni pişman etmez
kendine. Umarım doğruya dosdoğru gidersin. Yanıldığını anladığın an geri
dön. Seni buralarda bekliyor olacağım. Sadece çok gecikme. Ben yine
buralarda olurum ama buralar eskisi kadar burası olur mu bilemem.
Kahraman Tazeoğlu ” Kıyısızlar ”
Ben seni geçmişimde yaşadığım aşkların ustalığıyla değil, geride bıraktığım o aşkları silercesine sevdim.
Kahraman Tazeoğlu ” Kıyısızlar ”
Kalmaya bir neden bulamadığımdan değil,
gitmeye esaslı sebeplerim olduğu için gidiyorum sevgili. Bu yüzden
dönmemi bekleme benden. Zaten o dönüş de gerçekçi olmaz;
Bir daha
gitmeyeceğime olan inancı da beraberinde getirmedikçe…
Kahraman Tazeoğlu ” Kıyısızlar ”
Seni sevmek, bir şiiri kumlara yazmaktı
silineceğini bile bile.
Silindi ve gitti her şey seninle…
Geriye
senden alacaklarım kaldı.
Hiç geri vermeyecek olsan da bir de sende
kalan kalbim vardı.
Kahraman Tazeoğlu ” Kıyısızlar ”
İki kişi eşit sevemez birbirini. Bir taraf
mutlaka ya eksik kalır, ya fazla gelir. Bunun bir terazisi de yoktur ki
ölçülebilsin. En doğru sonucu ayrılık söyler. O gösterir hangi tarafın
daha az sevdiğini. Bunu öğrenmek bir aşka mal olur ama… Ve biter tüm
birliktelikler. Dedim ya işte; aşkta eşitlik yoktur, birliktelik vardır.
Ve o eşitsizlik birlikteliği de bitirir…
Kahraman Tazeoğlu ” Kıyısızlar ”
Başkalarının sana vermediği mutluluğu, neden benden çalıyorsun ?
Kahraman Tazeoğlu ” Kıyısızlar ”
Önce dil unutur, sonra göz, sonra zihin. Sonra
hiç var olmamış gibi yaşamaya devam eder insan hafızada. Unutulmak bir
şey kaybettirmez, unutulmazlık bir şey kazandırmamışsa eğer…
Kabullenmeli insan unutulduğunu. Kopan bir uçurtmanın ipini hala
birilerinin tutması ne geri getirir ki ?
Kahraman Tazeoğlu ” Kıyısızlar ”
“En kolay olanıdır gitmek!” “Gitmek hiçbir
şeyi bitirmez. Aksine durur da yaşar gibi her şey. Gidene değil, kalana
yoldaş anıları vardır, ayrıntıları vardır aşkın en gerisinde.”
“Gittiğimi çok sonra anlayacaksın. Şimdi uğurluyorsan, sende kalan
yanlarıma güvendiğin içindir!”…
Kahraman Tazeoğlu’nun susacak var adlı romanından…
Aşk insanın başına bir kere geliyor,
sonrasında yaşadığın her şeyi aşk sanıyorsun. Aşk, tadı hep damakta
kalan bir şeydir çünkü. Hele ki ilk aşkınızda karşılık bulamamışsanız,
damağınızda kalan tat biraz kekremsi, biraz da acıdır…
Kahraman Tazeoğlu ” Kıyısızlar ”
İçimi acıtanda sendin
Acımı dindirecek olanda
“Ya öldür beni”dedim
Ya da git benden
İçi bulanık bir sevdanın ucunda
Seni kaybettim
Kahraman Tazeoğlu – Seni İçimden Terk Ediyorum…
Beni unutmak için seviştiklerin, kim bilir kimleri unutmak için senin kollarındalar…
Kahraman Tazeoğlu ” Kıyısızlar ”
Zoruma gidiyor terk edilen olmama rağmen,
gittiğim her yere seni de götürmem. Sen beni bu kadar taşıyabilir miydin kendinde? Terk edilmiş olsan bile?
Kahraman Tazeoğlu ” Kıyısızlar ”
“Depozitolu bir yalnızlıktı benimkisi, kim alsa geri getirdi…”
Kahraman Tazeoğlu ” Kıyısızlar ”
Aldatmak, tetiğe basıldığında karşısındakini yaraladığından çok geri teptiğiyle sahibini öldüren bir silahtır…
Kahraman Tazeoğlu – Kıyısızlar